کویر سینه تفتیده ام عطش خیزست
شکوه رویش سکر آور بهارانی
که بی طراوت رویت بهار، پائیزست
به باغ عاطفه عطر نگاه تو جاریست
مشام جان ز شمیم تو عطر آمیزست
همیشه خاطر ما آشیان یاد تو باد
که در هوای تو پرواز، خاطر انگیزست
بخوان که نغمه تو معجز مسیحائی است
نوای گرم تو شور آور و شکر بیزست
دلم ز حلقه مویت رها نمی گردد
که گیسوان بلند بتان دلاویزست
ز کوچه سار دیار دلم عبور نکرد
بغیر دوست، که این کوچه، کوی پرهیزست
بیا و بر دل آلوده ام نگاهی کن
که پیش عفو تو کوه گناه ناچیزست
عباس براتی پور