انتساب یک بچه به دو مرد

 

]افتى أحمد بن حنبل بأنّ [إذا ادعى اثنان ولدا فإن لم یکن لأحدهما بینة ، أو کان لکل منهما بینة تعارض الأخرى ، فهنا یعرض على القافة  فإن ألحقه القافة بأحدهما لحق به ، وإن ألحقوه بالاثنین لحق بهما، فیرثانه جمیعا میراث أب واحد ، ویرثهما میراث ابن. المغنی لابن قدامة: 6/ 430.

وکذا لو ادّعاه أکثر من اثنین ، فألحقه القافة بهم. المصدر السابق 6/432.
قلت : بهذه الفتوى یکون له أبوان أو ثلاثة آباء أو أکثر ، مع أن المقطوع به أنه ابن لواحد فقط ، ثم إن مسألة المیراث الأمر فیها سهل ، ولکن إلى من ینتسب هذا المولود ، فإن الانتساب إلى أکثر من واحد لا یتأتى .

قال ابن حزم : لا یجوز أن یکون ولد واحد ابن رجلین ، ولا ابن امرأتین. المحلى: 9/339

ترجمه

أحمد حنبل در فتوایى عجیب و غریب در مورد بچّه اى که دو نفر در باره وى ادّعاى پدرى داشته باشند مى گوید: اگر هیچ یک از آن دو نفر دلیل و مدرک قانع کننده اى نداشته باشند و یا دلیل و مدرک هر یک در تضادّ و مخالف دیگرى بود باید آن کودک را بر کسى که قیافه شناس است عرضه کنند پس اگر او تشخیص داد که یکى از آن دو پدر آن کودک است به آن یک نفر ملحق مى شود واگر تشخیص داد که هر دو نفر پدر کودک هستند به هر دو ملحق مى شود و از هر دو ارث مى برد و آن دو نفر هم از او ارث مى برند.
 

از کرامات شیخ ما چه عجب

 

إلحاق نسب المشرقیة بالمغربی ، فإذا زوج الرجل ابنته وهی فی المشرق برجل هو وأبوها فی المغرب ، ولم یفترقا لیلا ونهارا ، حتى مضت مدة ستة أشهر ، فولدت البنت فی المشرق ، التحق نسب الولد بالرجل الذی هو وأبوها فی المغرب، مع أنه لا یمکنه الوصول إلیها إلا بعد سنین متعددة ، بل لو حبسه السلطان من حین العقد وقیده ، وجعل علیه حفظة مدة خمسین سنة ، ثم وصل إلى بلد المرأة فرأى جماعة کثیرة من أولادها ، وأولاد أولادها ، إلى عدة بطون ، التحقوا کلهم بالرجل الذی لم یقرب هذه المرأة ولا غیرها ألبتة. (الفقه الإسلامی للزحیلی 7 / 683 وفیه : فلو تزوج مشرقی مغربیة ولم یلتقیا فی الظاهر مدة سنة فولدت ولدا لستة أشهر من تاریخ الزواج ثبت النسب ، لاحتمال تلاقیهما من باب الکرامة ، وکرامات الأولیاء حق ، فتظهر الکرامة بقطع المسافة البعیدة فی المدة القلیلة ، ویکون الزوج من أهل الحظوة الذین تطوى لهم المسافات البعیدة). شرح منهاج الکرامة - العلامة الحلی: 111

ترجمه.

اگر مردى دخترش را که در شرق جهان با وى زندگى مى کند به همسرى پسرى در آورد که او در غرب جهان با پدرش زندگى مى کند و هیچگاه آن دو یکدیگر را نبینند و از محل زندگى بیرون نروند، سپس شش ماه از ازدواج آنان بگذرد و آن دختر صاحب فرزند شود پدر او همان کسى خواهد بود که در غرب دنیا زندگى مى کند، اگر چه هیچگاه همسرش را ملاقات نکرده و حتّى ندیده باشد.

 

تکفیر مسلمانان بر خلاف آراى تمام پیشوایان اسلامى

سلیمان برادر محمد بن عبد الوهاب مى نویسد: «إنّ هذه الأمور حدثت من قبل زمن الإمام أحمد فی زمان أئمة الإسلام وأنکرها من أنکرها منهم ولا زالت حتى ملأت بلاد الإسلام کلّها وفعلت هذه الأفاعیل کلّها التی تکفّرون بها، ولم یرو عن أحد من أئمة المسلمین أنّهم کفّروا بذلک، ولا قالوا: هؤلاء مرتدّون، ولا أمروا بجهادهم، ولا سمّوا بلاد المسلمین بلاد شرک وحرب، کما قلتم أنتم بل کفّرتم من لم یکفّر بهذه الأفاعیل، وإن لم یفعلها.

أیظنّون أنّ هذه الأمور من الوسائط التی فی العبارة الذی یکفّر فاعلها إجماعاً، وتمضی قرون الأئمة من ثمان مائة عامّ ومع هذا لم یرو عن عالم من علماء المسلمین أنّها کفر بل ما یظنّ هذا عاقل بل واللّه لازم قولکم: إنّ جمیع الأمّة بعد زمان الإمام أحمد رحمه الله تعالى، علماؤها، وأمراؤها، وعامّتها، کلّهم کفّار، مرتدون، فإنّا للّه وإنّا إلیه راجعون، وا غوثاه إلى اللّه ثمّ وا غوثاه، أم تقولون ـ کما یقول بعض عامّتکم ـ إنّ الحجّة ما قامت إلاّ بکم، وإلاّ قبلکم لم یعرف دین الإسلام»

(( الصواعق الإلهیّة فی الردّ على الوهابیّة، ص 38.  )).

این امور (توسل به پیامبر گرامى(صلى الله علیه وآله وسلم) که تو  موجب شرک و کفر مسلمانان مى دانى) قبل از احمد حنبل و در زمان پیشوایان اهل سنت هم مطرح بود. جمعى آن را انکار کردند ولى هیچ یک از پیشوایان اسلام روایت نشده است که مرتکبین این اعمال را کافر و مرتد دانسته باشند، و دستور جهاد با آنها داده باشند، و بلاد مسلمانان را به همان گونه که تو مى گویى، بلاد شرک و یا دار الحرب (جهاد) نامیده باشند، بلکه تو کسانى را که متوسلین به پیامبر گرامى (صلى الله علیه وآله وسلم)  را تکفیر نکند نیز، کافر مى دانى، گر چه خود به آن حضرت توسل نجویند.

تو گمان مى برى که علماى اسلام اتفاق نظر دارند که واسطه قرار دادن پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) نزد خدا، موجب کفر مى شود، اینک هشتصد سال از زمان ائمه اربعه مى گذرد، از هیچ عالمى از علماى اسلام نقل نشده است که این امور را کفر دانسته باشند.

بخدا سوگند که لازمه سخن تواین است که تمام امت پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) بعد از زمان احمد حنبل، چه علما و چه امرا و چه عامه مردم، همه کافر و مرتدّ هستند. (إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّـآ إِلَیْهِ رَ جِعُونَ )!!

واغوثاه! و هزاران فریاد  از این سخناى شما.

و یا بر این خیال هستید ـ همانگونه که برخى از عوام شما به زبان مى آورد ـ : قبل از شما کسى دین اسلام را نشناخته است و اسلام راستین توسط شماها معرفى مى شود.